广东粤剧押韵（粤剧薛派创始人）

翻译制作：国家艺术基金“面向东盟国家粤剧多语种传播平台建设”项目组

中文

薛觉先（1904-1956）粤剧薛派艺术创始人。原名作梅，学名銮梅，字平恺，广东顺德人。生于香港，民国初年，在香港圣保罗英文书院攻读，参加业余话剧演出。1921年入环球乐班学艺，拜新少华为师，取艺名薛觉先。1929年起自组觉先声剧团，长期在广州、香港并曾赴东南亚各地演出。抗日战争期间，薛觉先以粤剧为武器支援抗日战争，他领导的觉先声剧团演出“四大美人戏” （《西施》、《王昭君》、《貂蝉》、《杨玉环》），借古代题材，激发民众的爱国抗敌精神。1941 年，日军侵占香港后，薛觉先潜回内地，与其妻唐雪卿重组觉先声剧团，流动于广东、广西、湖南、云南的抗战后方，为抗日军民演出宣传抗敌救国的剧目。1952年参加马师曾、红线女的真善美剧团，先后演出《蝴蝶夫人》、《清宫恨史》等剧。1954 年举家回广州定居，参加广州粤剧工作团，任艺术委员会主任。曾任第二届全国政协委员。1956 年被选为中国戏剧家协会广州分会副主席。

一生主演过500 多出戏，代表作有《三伯爵》、《白金龙》、《姑缘嫂劫》、《西施》、《王昭君》、《胡不归》、《宝玉哭灵》等；参加广州粤剧工作团后演过《闯王进京》、《龟山起祸》、《宝玉怨婚》等剧。他在致力于粤剧事业的同时还致力于电影事业。1925 年就在上海开办非非影片公司，主演默片《浪蝶》。1932 年，薛觉先全家移居上海，开办觉先（后改为南方）影片公司，与天一影片公司合拍由他的首本戏改编的粤语有声电影《白金龙》，薛觉先与唐雪卿在片中分饰男女主角，该片打破香港及广州票房纪录，影响至东南亚。1934 年又再与人合办南粤影片公司。

薛觉先一生主演电影36 部，由他的首本戏拍成电影的有21 部。薛觉先的艺术自成一家，人称“薛派”；他的唱腔被称为“薛腔”，别具一格，在国内外享有很高声誉。粤剧文武生学习“薛派” 艺术者甚众，尊薛为“一代宗师”。1956 年10 月30 日晚上，他在广州人民戏院演出《花染状元红》至第四场，突感双脚麻痹，几至跌倒，仍坚持演出至终场，并向观众谢幕。送医院检查是脑溢血，救治无效，次日逝世。薛觉先对艺术的忠诚，被后辈奉为楷模。

印尼语

Xue Juexian(1904-1956)pendiri Aliran Xue dalam Drama Yueju.Nama aslinya Xue Zuomei dan nama resminya Pingkai. Ia lahir di Hongkong danmemulai karier main drama secara amatir ketika belajar di St. Paul's College,Hongkong. Pada tahun 1921, Xue Juexian masukGrup Drama Huan Qiu Yue dan menjadimurid Xin Shaohua sekaligus mendapatkan nama panggung Xue Juexian. Sejak tahun 1929, dia mendirikan Grup Drama Yueju yangbernamaJue Xian Sheng danmempertunjukkan Drama Yueju di Guangzhou, Hongkong dan Asia Tenggara. SelamaPerang Perlawanan terhadap Jepang, XueJuexian dan grup dramanya menggunakan Drama Yueju yang temanya tentang 4wanita cantik pada masa lalu(yaitu Xi Shi, Wang Zhaojun, Diao Chan dan YangYuhuan) sebagai senjata untuk mempromosikan semangat patriotisme dalammasyarakat. Setelah tentara Jepang menyerang Hongkong pada tahun 1941,Xue Juexian bersembunyi ke DaratanTiongkok dan mendirikan kembali Grup Drama Yueju dengan istrinya(namanya TangXueqing). Mereka beraktivitas di propinsi Guangdong, Guangxi, Hunan, danYunnan, dan mempertunjukkan drama kepada rakyat dan tentara. Pada tahun 1952, Xue Juexian masuk Grup Drama Yueju yangbernama Zhen Shan Mei dengan Hong Xiannv dan Ma Shizeng. Pada tahun 1954, dia berumah tangga di Guangzhou danmasuk Grup Drama Yueju Guangzhou dan mengikuti Konferensi PermusyawaratanPolitik Rakyat Tiongkok ke-2.

Drama-dramaYueju yang dimainkan Xue Juexian sebagai pemeran utamasudah melebihi 500 buah, yang terkenal sebagai berikut: San Bo Jue, Bai Jin Long, Gu Yuan Sao Jie, Xi Shi, Wang Zhao Jun, Hu BuGui, Bao Yu Ku Ling, Chuang Wang Jin Jing, Gui Shan Qi Huo, Bao Yu Yuan Hundan lain-lain. Sementara itu, dia juga menerjunkan diri di industri film, dalamkariernya film yang dimainkan mencapai 36 buah, di antaranya ada 21 film adalahpenyaduran dari Drama Yuejunya. XueJuexian mendirikan perusahaan film di Shanghai dan memainkan pemeran utamadalam film tanpa suara yang berjudul LangDie pada tahun 1925. Setelah berumah tangga di Shanghai pada tahun 1932,dia mendirikan perusahaan film Jue Xian.Dalam film Bai Jin Long, gubahan dariDrama Yueju, karya kerja sama dengan perusahaan film Tian Yi,Xue Juexian danistrinya bermain sebagai pemeran lelaki dan pemeran perempuan yang utama. Filmlaris itu memecahkan rekor di kota Guangzhou dan Hongkong, sehingga terkenal diAsia Tenggara. Pada tahun 1934, XueJuexian bekerja sama dengan orang lain untuk mendirikan perusahaan filmbernama Nan Yue. Sepanjang kariernya,Xue Juexian bermain sebagai pemeranutama pada 36 film, 21 film adalah gubahan dari karya Drama Yuejunya. AliranseniXue Juexian dianggap sangatunik sehingga disebut Aliran XuedenganChang Qiang disebut Xue Qiang yang terkenal dalam negeriataupun di luar negeri. Aliran Xuedipelajari oleh banyak pemain Wen WuSheng(lelaki yang pandai bersilat sekaligus berseni) dan Xue Juexian juga disebut sebagai GuruBesar. Pada malam tanggal 30 Oktober 1956, ketika Drama Hua Ran Zhuang Yuan Hongke-4 sedang dimainkan di Teater RakyatGuangzhou, dua kaki Xue Juexian tiba-tibatak dapat digerakkan sehingga hampir jatuh dari panggung, tetapi dia bertahansampai selesai pementasan dan mengucapkan terima kasih kepada para penonton. Iakemudian langsung diantarkan ke rumah sakit dan meninggal dunia pada esok harikarena pendarahan otak.

柬埔寨语

Sit Kok-Sin (1904-1956), ជាស្ថាបនិកសាលាសិល្បៈស៊ីត ( SitSchool Art ) នៃហ៊ីចិនកាតាំង។ ឈ្មោះដើមរបស់គាត់គឺ Zuomei, ឈ្មោះនៅពេលសិក្សានៅសាលា Luanmei និងឈ្មោះជាសេចក្តីគួរសមគឺ ពីងកៃ Pingkai ។គាត់មានដើមកំណើតនៅហ្សុនដេ Shunde ខេត្តក្វាងដុង។ កើតនៅហុងកុងគាត់បានសិក្សានៅមហាវិទ្យាល័យអង់គ្លេសនៅ St. Paul College of English, ហុងកុង HongKong នៅដើមឆ្នាំនៃសាធារណរដ្ឋចិន និងបានចូលរួមក្នុងការសម្តែង Huajuដែលគ្រាន់តែធ្វើជាការកម្សាន្ត។ នៅឆ្នាំ 1921 លោកបានចូលរួមជាមួយក្រុមតន្រ្តីសកលដើម្បីសិក្សាជំនាញសិល្បៈ។ លោកបានទទួលស្គាល់ Xin Shaohua ជាអ្នកណែនាំរបស់គាត់ហើយបានសម្តែងលើឆាកឈ្មោះ Sit Kok-Si ។ នៅឆ្នាំ 1929, Sit Kok-Sinបានបង្កើតក្រុមអ្នកសម្តែងល្ខោនហ៊ីចិនកាតាំង Kok Sin Sin។ លោកបានចាប់ផ្តើមសម្តែងនៅក្វាងចូវហុងកុង និងអាស៊ីអាគ្នេយ៍។ នៅអំឡុងពេលសង្គ្រាមចិន - ស៊ីណូ Sino-ជប៉ុនលើកទីពីរ, SitKok-Sin បានប្រើហ៊ីចិនកាតាំងជាអាវុធដើម្បីទទួលបានការគាំទ្រ។ ក្រុមអ្នកសម្តែងល្ខោនKok Sin Sing ដែលលោកដឹកនាំ “ការសម្តែងរឿង សោភ័ណភាពបុរាណទាំងបួន”, ដែលមានឈ្មោះថា XiShi (Hsi Shih), Wang Zhaojun, Diaochan និង Yang Yuhuan (YangKuei-fei)។ សម្តែងរឿងទាំងនោះនៅក្នុងប្រទេសចិនបុរាណ, Sitមានគោលបំណងជំរុញស្មារតីប្រជាជនចិនស្នេហាជាតិប្រឆាំងនឹងសត្រូវ។ ឆ្នាំ 1941បន្ទាប់ពីការកាន់កាប់របស់អធិរាជ

ជប៉ុននៃទីក្រុងហុង, Sit Kok-Sin បានវិលត្រឡប់ទៅប្រទេសចិនដីគោកវិញជាទីកន្លែងដែលលោកបានរៀបចំឡើងវិញនូវក្រុមអ្នកសម្តែងល្ខោន Kok Sin Singជាមួយភរិយារបស់គាត់ឈ្មោះ Tang Xueqing ។ បន្ទាប់មកក្រុមអ្នកសម្តែងល្ខោនបានបន្តដំណើរទៅសម្តែងនៅក្រោយសង្គ្រាមចិន - ស៊ីណូ Sino-ជប៉ុនលើកទីពីរ ដូចជាក្វាងដុងGuangdong, Guangxi, Hunan, និង Yunnanដើម្បីសម្តែងជូនដល់កងទ័ពចិននូវល្ខោនដែលជំរុញការតស៊ូប្រឆាំងនឹងសត្រូវ។ នៅឆ្នាំ1952, Sit Kok-Sin បានចូលរួមក្រុមអ្នកសម្តែងហ៊ីចិនកាតាំង Zhenshanmei ដែលដឹកនាំដោយMa Si-tsang និង Hung Sin-nui, ហើយហើយបានសម្តែងក្នុងរឿងម៉ាដាមមេអំបៅ (MadameButterfly), ប្រវត្តិនៃការអាក់អន់ចិត្តនៅវិមានគីង (A History ofResentment in the Qing Palace) និងការសម្តែងរឿងផ្សេងៗទៀត។ នៅឆ្នាំ 1954លោកបានវិលត្រឡប់ទៅក្វាងចូវ ជាមួយក្រុមគ្រួសាររបស់លោកដើម្បីទៅរស់នៅកន្លែងដែលលោកបានចូលរួមជាមួយក្រុមអ្នកសម្តែងហ៊ីចិនកាតាំងនៅក្វាងចូវហើយត្រូវបានតែងតាំងជានាយកក្រុមប្រឹក្សាសិល្បៈ។លោកធ្លាប់បម្រើការងារជាសមាជិកនៃគណៈកម្មាធិការជាតិ CPPCC ទីពីរ។ នៅឆ្នាំ 1956លោកត្រូវបានគេ

បោះឆ្នោតជ្រើសរើសជាអនុប្រធានសាខាសមាគមល្ខោនចិន(China Theatre Association) នៅខេត្តក្វាងចូវ។

ពេញមួយជីវិតរបស់លោកSit Kok-Sin បានសម្តែងរឿងជាង 500 រឿង។ ស្នាដៃអ្នកតំណាងរបស់លោក រួមមាន

ពួកវណ្ណៈអភិជនកណ្តាលទីបី Third Earl, នាគមាសពណ៌សWhite Gold Dragon, បងថ្លៃស្រីពីរនាក់ Two Sisters-in-law, XiShi, Wang Zhaojun, ហ៊ុ ប៊ុ ហេតុអ្វីមិនត្រឡប់មកវិញ Hu BuWhy Not Return? និង បាវយុ

វេលលីង នៅខាងមុខក្តារមឈូស Baoyu Wailing BeforeCoffin ។ បន្ទាប់ពីចូលរួមក្រុមអ្នកសម្តែងហ៊ីចិនកាតាំងនៅក្វាងចូវលោកបានសម្តែងរឿង ដូចជា លី ហ្ស៊ីឆេង ដណ្តើមយករាជធានី Li Zicheng TakingOver the Capital, ឧប្បត្តិហេតុនៅលើភ្នំអណ្តើក Incident in theTurtle Mountain, និង បាវយុ ត្អូញត្អែរអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់គាត់Baoyu Complaining About his Marriage ។ បន្ថែមលើហ៊ីចិនកាតាំងលោកក៏បានលះបង់ខ្លួនឯងចូលក្នុងវិស័យភាពយន្ត។ នៅឆ្នាំ 1925លោកបានចាប់ផ្តើមបង្កើតក្រុមហ៊ុនភាពយន្តហ្វេយហ្វេ Feifei Film Companyនៅទីក្រុងសៀងហៃ Shanghai និងបានសម្តែងខ្សែភាពយន្តរឿងក្មេងស្រីស្ងៀមស្ងាត់ អៀនខ្មាស(silent film The Shameless Girl) ។ នៅឆ្នាំ 1932, Sit Kok-Sinនិងក្រុមគ្រួសាររបស់លោកបានធ្វើចំណាកស្រុកទៅសៀងហៃ Shanghai,ជាកន្លែងដែលលោកបានចាប់ផ្តើមបង្កើតក្រុមហ៊ុនភាពយន្តកុក ស៊ីន Kok Sin Film Companyនិងបានបម្រើការងារជាមួយក្រុមហ៊ុនភាពយន្តទៀនយិ Tianyi Film Companyដើម្បីផលិតភាពយន្តនិយាយចិនកាតាំងរឿងនាគមាសពណ៌ស White Gold Dragonដែលបានកែសម្រួលពីស្នាដៃអ្នកតំណាងរបស់ Sit ។ ខ្សែភាពយន្តនេះ មានរឿង Sit Kok-Sin និងTang Xueqing បានសម្តែងជាតួសម្តែងឈានមុខគេ បានបំបែកឯកទគ្គកម្មកំណត់ត្រាប្រអប់ការិយាល័យនៅទីក្រុងហុងកុងនិងខេត្តក្វាងចូវដោយមានឥទ្ធិពលរបស់វារីករាលដាលរហូតដល់តំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍។នៅឆ្នាំ 1934, Sit Kok-Sin បានចាប់ផ្តើមក្រុមហ៊ុនភាពយន្តណាអាម យុអេត (ណានយុអេ)Naam Yuet (Nanyue) Movie Company ជាមួយដៃគូរបស់លោក។ នៅអំឡុងពេលនៃជីវិតការងារទាំងមូលរបស់លោក,Sit Kok-Sin បានសម្តែងនៅក្នុងខ្សែភាពយន្តចំនួន 36 រឿង, ដែលក្នុងនោះភាពយន្តចំនួន 21រឿង ត្រូវបានកែសម្រួលពីស្នាដៃអ្នកតំណាងរបស់លោក។ សិល្បៈរបស់លោក SitKok-Sinមានស្ទីលផ្ទាល់ខ្លួនលោក ហើយត្រូវបានគេហៅថា សាលាស៊ីត “Sit School”។ស្ទីលច្រៀងប្លែករបស់លោក ដែលត្រូវបានគេហៅថាសម្លេងស៊ីត “Sit tune”បានទទួលកិត្តិនាមល្បីល្បាញទាំងក្នុងនិងក្រៅ

ប្រទេស។ ហ៊ីចិនកាតាំងជាច្រើន wenwusheng បានរៀនផ្នែកសិល្បៈនៃសាលាស៊ីត “SitSchool” ហើយពួកគេបានគោរពបូជាស៊ី Sit ថាជាអ្នកសម្តែងកម្រិតខ្ពស់បំផុត “TheGrandmaster”។ នៅល្ងាចថ្ងៃទី 30 ខែតុលា ឆ្នាំ 1956 នៅពេលលោកស៊ីត Sitកំពុងសម្តែងឈុតឆាកទីបួនអំពីរឿងអ្នកមានវិជ្ជាជ្រោះជ្រះម្នាក់ក្លាយជាអ្នកមាន AScholar Becomes Rich នៅក្នុងមហោស្រពប្រជាជនខេត្តក្វាងចូវភ្លាមៗនោះស្រាប់តែលោកមានអារម្មណ៍ថាជើងរបស់លោកពិការ ហើយលោកស្ទើរតែដួលទៅនឹងដី។ទោះបីជាបញ្ហាបែបនោះក៏ដោយ ក៏គាត់នៅតែបន្តបញ្ចប់ការសម្តែងរបស់លោកហើយបានលំឱនកាយគោរពចុងក្រោយផងដែរ។ បន្ទាប់ពីការសម្តែងនេះលោកត្រូវបានបញ្ជូនទៅមន្ទីរពេទ្យហើយត្រូវបានគេធ្វើវិភាគរោគវិនិច្ឆ័យថាមានបញ្ហាឈាមក្នុងខួរក្បាល។ការព្យាបាលបានបង្ហាញថាគ្មានប្រយោជន៍៖ គាត់បានទទួលមរណភាពនៅថ្ងៃបន្ទាប់។ដោយសារតែភាពស្មោះត្រង់របស់លោកចំពោះសិល្បៈ លោក Sit Kok-Sin ត្រូវបានយុវជនជំនាន់ក្រោយគោរពបូជាថាជាគំរូអ្នកសម្តែងម្នាក់។

老挝语

ຊິດ ກົກ-ຊິນ (1904-1956), ຜູ້ກໍ່ຕັ້ງ ໂຮງຮຽນສິລະປະງີ້ວກວາງຕຸ້ງ ຊິກ. ແຕ່ກ່ອນລາວຊື່ ຊູເມ,ຊື່ເຂົ້າໂຮງຮຽນແມ່ນ ລວນເມ (ຊື່ ເປັນທາງການເວລາເຂົ້າໂຮງຮຽນ) ແລະ ມີຊື່ແບບສຸພາບ ວ່າປິງໄກ. ລາວເປັນຄົນຖື້ນຖານຈາກ ຊູເດ, ມົນທົນກວາງດົງ. ເກິດທີ່ປະເທດຮົງກົງ,ລາວໄດ້ຮຽນໜັງສຶທີ່ວິທະຍາໄລອັງກິດ ເຊັນທ໌ ພອນ, ທີ່ຮົງກົງໃນຊ່ວງໄປຍະປີທຳອິດຂອງລະບອບສະທາລະນະປະຊາຊົນຈີນ ແລະໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມການສະແດງສໝັກຫຼີ້ນ ຮົວຈູ. ໃນປີ1921, ລາວໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມກຸ່ມດົນຕີໂລກ ເພື່ອຮຽນທັກສະສິລະປິນ. ລາວນັບຖື ທ່ານ ຊິນ ຊາວຮົວ ເປັນຄູ ແລະໄດ້ຊື່ໃນການສະແດງວ່າຊິດ ກົກ-ຊິນ. In 1929, ຊິດ ກົກ-ຊິນຈາກຄະນະງິ້ວກົກ ຊິນ ຊິງ. ບາວໄດ້ເລີ່ມການສະແດງທີ່ກວາງໂຈ, ຮົງກົງ ແລະ ບັນດາປະເທດໃນອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້.ໃນລະຫວ່າງສົງຄາມ ຈີນ-ຢີ່ປຸ່ນ ຄັ້ງທີສອງ, ຊິດ ກົກ-ຊິນ ໄດ້ໃຊ້ງີ້ວກວາງຕຸ້ງເປັນອາວຸດເພື່ອຂໍການສະໜັບສະໜູນ. ຄະນະງີ້ວກົກ ຊິນ ຊິງ ທີ່ລາວເປັນຜູ້ນຳພາ ໄດ້ສະແດງເລື່ອງ“ການສະແດງຂອງນາງງາມພື້ນເມືອງທັງສີ່”, ຊື່ຊິ ຊິ (ຊິ ຊິ), ຫວັງຊາວຈຸນ, ດຽວຈານ ແລະ ຢາງຢູຮວນ (ຢາຍກູຍ ເຟ). ການສະແດງເລື່ອງຕ່າງໃນຈີນຍຸກໂບຮານ, ທ່ານ ຊິດ ຕັ້ງໃຈທີ່ຈະສະທ້ອນນ້ຳໃຈຮັກຊາດຂອງຊາວຈີນ ໃນການຕໍ່ສູ້ກັບສັດຕູ. ໃນປີ 1941, ຫຼັງຈາກຈັກກພັດຍີ່ປຸ່ນ ຍຶດຄອງ ຮົງກົງ, ຊິດ ກົກ-ຊິນ ໄດ້ກັບໄປຫຼົບໄພໃນຈີນແຜ່ນດິນໃຫຍ່, ເຊິ່ງລາວໄດ້ຈັດຕັ້ງຄະນນະງີ້ວກົກ ຊິນ ຊິງ ຄືນໃໝ່ຮ່ວມກັບເມຍຂອງລາວ ຊື່ ທັງຊຶກິງ. ຫຼັງຈາກນັ້ນຄະນະດັ່ງກ່າວໄດ້ເຄື່ອນໄຫວໃນແນວຫຼັງຂອງສົງຄາມ ຈີນ-ຢີ່ປຸ່ນຄັ້ງທີສອງ ເຊັນ ທີ່ ກວາງດົງ, ກວາງຊີ, ຮູນານ ແລະ ຢູນານ ເພື່ອສະແດງໃຫ້ກອງທັບຈີນເບິ່ງ ແລະເພື່ອໂຄສະນາການຕໍ່ຕ້ານສັດຕູ. ໃນປີ 1952, ຊິດ ກົກ-ຊິນ ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມໃນຄະນະງີ້ວ ເຊິນຊາເມ ນຳພາໂດຍ ມາ ຊິ-ທາງ ແລະ ຮັງຊິນ-ນຸຍ ແລະ ໄດ້ເລີ່ມສະແດງເລື່ອງ ຍ່ານາງແມງກະເບື້ອ, ປະຫວັດຂອງຄວາມກຽດຊັງໃນພະລາຊະວັງຊິງ ແລະການສະແດງອື່ນໆ. ໃນປີ 1954, ລາວໄດ້ກັບຄືນໄປກວາງໂຈ ກັບຄອບຄວາມຂອງລາວ ແລະ ຕັ້ງຖິ່ນຖານຢູ່ຫັ້ນ,ເຊິ່ງລາວໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມຄະນະງີ້ວກວາງຕຸ້ງກວາງໂຈ ແລະ ໄດ້ຮັບມອບໝາຍໃຫ້ເປັນອຳນວຍການສະພາສິລະປະ. ລາວຍັງເຄິຍໄດ້ເປັນສະມາຊິກ ຄະນະກຳມະການແຫ່ງຊາດ CPPCC ຊຸດທີສອງ. ໃນປີ 1956,ລາວໄດ້ຖືກເລືອກຕັ້ງໃຫ້ເປັຮາອງປະທານ ສະມາຄົມການລະຄອນຈີນສາຂາກວາງໂຈສາຂາກວາງໂຈ.

ຕະຫຼອດຊີວິດຂອງລາວ, ຊິດກົກ-ຊິນ ໄດ້ສະແດງ ກວ່າ 500 ຄັ້ງ. ຜົນງານທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງລາວລວມມີ ຂຸນນາງຜູ້ທີສາມ,ມັງກອນຄຳ ຂາວ, ສອງເອື້ຍນ້ອງໃພ້, ຊິຊິ, ຫວັງ ຊາວຈຸນ, ເປັນຫຍັງ ຮູ ບູ ຈື່ງບໍ່ກັບຄືນ? ແລະ ບາວຢູ ວາຍລິງ ຕໍ່ໜ້າໂຮງສົບ. ຫຼັງຈາກເຂົ້າຮ່ວມຄະນະງີ້ວກວາງຕຸ້ງກວາງໂຈ, ລາວໄດ້ສະແດງລະຄອນ ລີ ຊີເຈິງ ຍຶດຄອງເມືອງຫຼວງ,ເຫດການໃນພູເຂົາເຕົ່າ, ແລະ ບາວຢູຮ້ອງຮຽນເລື່ອງແຕ່ງງານ. ນອກຈາກງີ້ວກວາງຕຸ້ງແລ້ວ, ລາວຍັງອຸທິດໂຕໃຫ້ອຸດສະຫະກຳຮູບເງົາ. ໃນປີ 1925ລາວໄດ້ເລີ່ມກໍ່ຕັ້ງ ບໍລິສັດ ຮູບເງົາ ເຟເຟ ໃນຊຽງໄຮ ແລະ ໄດ້ສະແດງຮູບເງົາງຽບຊື່ເລື່ອງ ຍິງໄຮ້ຢາງອາຍ. ໃນປີ 1932,ຊິດ ກົກ-ຊິນແລະ ຄອບຄົວຂອງລາວໄດ້ຍ້າຍມາຢູ່ຊຽງໄຮ, ແລະໄດ້ສ້າງບໍລິສັດຮູບເງົາ ກົກ ຊິນ ແລະ ເຮັດວຽກກັບ ບໍລິສັດຮູຍເຮົາ ຕຽນຢີ ແລະຜະລິດລະຄອນ ວິທະຍຸເລື່ອງ ມັງກອນຄຳຂາວ ເຊິ່ງດັດແປງມາຈາກ ຜົນງານທີ່ສ້າງຊື່ ຂອງສິດ.ໃນຮູບເງົາທີ່ຊິດ ກົກ-ຊິນແລະ ທັງ ຊືກິງ ສະແດງເປັນໂຕເອກ ໄດ້ທຳລາຍສະຖິຕິ ບອກອອຟຟິດ ໃນ ຮົງກົງ ແລະ ກວາງໂຈ, ໂດຍສົ່ງອິດທິພົນ ທົ່ວເອເຊຍ ຕະເວັນອອກສຽງໃຕ້. ໃນປີ 1934, ຊິດກົກ-ຊິນລາວໄດ້ເລີ່ມສ້າງ ບໍລິສັດ ຮູບເງົາ ນານ ຢຶດ (ນານຢື)ຮ່ວມກັບຄູ່ຮ່ວມງານຂອງລາວ. ຕະຫຼອດຊີວິດການເຮັດວຽກຂອງລາວ, ຊິດກົກ-ຊິນໄດ້ສະແດງຮູບເງົາ 36ເລື່ອງ, ໃນນັ້ນມີ 21 ເລື່ອງ ທີ່ດັດແປງມາຈາກຜົນງານສ້າງຊື່ຂອງລາວ. ສິລະປະຂອງຊິດ ກົກ-ຊິນ ມີແບບຂອງໂຕເອງ ແລະ ເອິ້ນວ່າ ແບບ “ໂຮງຮຽນຊິດ”. ລັກສະນະພິເສດໃນການຮ້ອງເພງຂອງລາວ, ທີ່ຖືກເອິນວ່າ “ສຳນຽງການຮ້ອງແບບຊິດ”, ມີຊື່ສຽງຫຼາຍທັງໃນປະເທດ ແລະ ນອກປະເທດ. ນັກສະແດງງີ້ວກວາງຕຸ້ງແບບ ເວິນວູເຊິງ ຫຼາຍຄົນ ຮຽນສິລະປະຂອງ“ໂຮງຮຽນຊິດ”, ແລະ ພວກເຂົາບູຊາຊິດ ໃຫ້ເປັນ“ອາຈານຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່”. ໃນຕອນແລງ ວັນທີ 30 ເດືອນ ຕຸລາ ປີ 1956,ໃນຂະນະທີຊິດ ສະແດງສາກທີ່ສີ່ ຂອງເລື່ອງ ບັນດິດທີ່ກາຍເປັນເສດຖີ ໃນໂຮງລະຄອນກວາງໂຈ,ລາວຮູ້ຮູ້ສຶກວ່າຕີນຂອງລາວເປັນອຳມະພາດ ແລະ ເກືອບລົ້ມລົງພື້ນ.ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມລາວຍັງໄດ້ສຶບຕໍ່ສະດງຈົນຈົບ. ຫຼັງຈາກການສະແດງນັ້ນ,ລາວຖືກສົ່ງໄປໂຮງໝໍ ແລະ ພົບວ່າລາວ ເລືອດອອກໃນສະໝອງ. ການຮັກສາບໍ່ປະສົບຜົນສຳເລັດ%ແລະເສຍຊີວິດໃນມື້ຕໍ່ມາ. ຍ້ອນຄວາມຊື່ສັດຕໍ່ສິລະປະ, ຊິດກົກ-ຊິນ ຖືກບູຊາໃຫ້ເປັນໂຕແບບໂດຍຄົນລຸ້ນຫຼັງ.